Ja, ik ben moslima!

Ben je moslima? Ja, zei ik toen een collega dat een keer aan mij vroeg. En toen was het stil. Einde van het gesprek. Gesprek? Was dit een gesprek? Nee, niet echt. Maar wat was eigenlijk de echte vraag achter de vraag? En waarom zei ik eigenlijk ja?

Dit zijn vragen die nog meer vragen oproepen. Wij mensen zien iemand en vormen direct een beeld over deze persoon op basis van zijn of haar uiterlijk. Zeg eerlijk, je vindt er toch ook iets van wanneer je iemand in de vrieskou met een korte broek ziet lopen? Of wanneer je iemand op straat aantreft die op een bankje ligt te slapen? Zijn niet alle blanke mensen gierig en alle donkere mensen lui? Begint het al een beetje te borrelen daarbinnen?

We hebben allemaal vooroordelen. Ja, ik ook. En jij ook. Ja, jij ook.

Jouw beeld over iemand kan positief zijn, maar ook negatief. Maar dat wat jij denkt is de waarheid toch? Dat is wat je jezelf tenminste vertelt. En dat is misschien ook wel wat je in je omgeving te horen hebt gekregen. Maar wat is de echte waarheid en wil je die wel horen?

Ik hoop dat je even bent gestopt met lezen, omdat ik je even aan het denken heb gezet. Zelf heb ik het stukje hierboven ook een paar keer goed moeten lezen. Is mijn boodschap nu al overgekomen? Mmmmm. Wat moet ik hierna nog schrijven dan? Als het aan mij ligt ga ik nog wel even door met schrijven. Dit is eigenlijk een onderwerp waar je uren over door kunt praten. Maar goed. Waar het in mijn vorige blog wat luchtiger aan toe ging over mijn reis naar Londen en wat voor leuke dingen ik meemaakte met mijn arrogante hoofddoek, pak ik nu een wat serieuzer onderwerp. Ja, want daar heb ik zo af en toe ook mee te maken. En daar wil ik ook met jullie over kunnen praten.

Misschien moet ik weer even terug naar de eerste alinea. Waarom zei ik eigenlijk ja, toen iemand mij vroeg of ik moslima was? Want dat ben ik niet. Voor het antwoord hierop moet ik ook even dieper graven bij mezelf. Ik heb er echter geen bezwaar tegen als iemand dat denkt. Iedereen mag denken wat hij denkt, maar moet daarmee niet direct denken dat hij alles denkt te weten. Doordenkertje?

Ja, ik ben moslima! Riep ik volmondig. Misschien wilde ik juist in gesprek met deze persoon om erachter te komen wat de echte vraag was. Het kan zijn dat iemand echt interesse heeft, maar dat was in dit geval denk ik niet zo. Anders was het waarschijnlijk niet bij die ene vraag gebleven. Dit zijn nu ook puur mijn gedachten, maar deze hoeven uiteraard niet de waarheid te zijn. Was dit nu ook een vooroordeel van mij😊? Ja, zo snel kan het gaan. Je hebt het niet eens in de gaten.

Of was deze persoon gewoon nieuwsgierig naar mijn achtergrond? Nieuwsgierig naar mijn beweegredenen om mijn hoofddoek te dragen. Ik draag tenslotte elke dag een hoofddoek. Er zijn heel veel mensen die mij -zolang ze mij kennen- nooit zonder hoofddoek hebben gezien. Aan de ene kant kan ik me wel voorstellen dat dat vragen oproept bij mensen. Heeft ze wel haar? Of is ze misschien moslima? Ik kan mezelf niet meer bedwingen. Nu vraag ik het gewoon. Oh, dit was niet het antwoord dat ik had verwacht. Uhmmm, ik weet even niet zo goed wat ik nu moet zeggen. Dus zeg ik maar niks meer.

Herken je dit gedrag in je omgeving? Het is vaak onwetendheid als mensen vragen stellen en dat vind ik alleen maar goed. Het belangrijkste aspect is en blijft voor mij respect. Ken je grenzen en ga niet over de grenzen heen van een ander. Als je niet weet wat deze grenzen zijn, dan moet je dat vragen. Dan raak je in gesprek en kom je erachter dat jouw waarheid niet per se dezelfde hoeft te zijn als die van de ander.

We leven tegenwoordig in een wereld zonder grenzen. Iedereen woont overal ter wereld en neemt elkaars gewoontes en gebruiken over. Daarin zijn er volgens mijn normen en waarden tot een bepaalde hoogte wel grenzen.

Diana, vind jij dat iedereen een hoofddoek mag dragen? Ik krijg deze vraag vaak tijdens mijn workshops. Mijn eerste reactie is JA! Als iemand dat wil doen is dat de keuze van die persoon. Het is per slot van rekening niet mijn hoofd toch? En waar ligt dan de grens waar je het net over had Diana? Krak, krak, krak. Ik hoor het je denken.

Cultureel erfgoed. Cultureel verleden. Bewustwording. Kennisoverdracht. Eigenaarschap.

Dit zijn voor mij belangrijke onderwerpen om bij stil te staan wanneer iemand ‘mijn soort hoofddoek’ draagt. Mijn hoofddoek is niet zomaar een hoofddoek. Nee, het is Surinaams cultureel erfgoed. Het heeft een geschiedenis, een verleden. Het is belangrijk een stuk bewustwording mee te geven en kennisoverdracht te doen. Ook zodat helder is waar het eigenaarschap van de Surinaamse hoofddoek ligt.

Dit is iets wat ik in mijn workshops ook meegeef. Maar uiteindelijk bepaal ik niet wat een ander draagt. Dat doet iedereen lekker zelf.

En dat is maar goed ook. Want ik houd van de diversiteit in de wereld en met name van mensen die zich durven uit te spreken. Express yourself!! Laat letterlijk zien wat je in huis hebt en blijf toch dicht bij jezelf. Het is zo belangrijk om te weten wie je bent, zodat je dit ook naar buiten toe kunt uitdragen. Maar op deze manier zit je denk ik ook het lekkerst in je vel en heb je alle zelfvertrouwen van de wereld. Ik denk altijd maar, lekker belangrijk als iemand jouw stijl niet mooi vindt. Die persoon hoeft het toch niet aan?

JIJ moet het DRAGEN!

Je hebt al een oordeel voordat je überhaupt kennis hebt gemaakt met iemand, een vooroordeel. Vooroordelen leven in een ieder van ons en probeer er maar eens op een gezonde manier vanaf te komen.

Wat denk je als donkere vrouw wanneer je een blanke dame in Afrikaanse klederdracht ziet? Of wat denk je als blanke man wanneer je een donkere man in een dure auto ziet rijden? Negatieve vooroordelen brengen mensen niet dichter bij elkaar, maar drijven mensen juist verder uit elkaar.

Maar wat nou wanneer je een gelukkig en verliefd stel op straat ziet lopen? Weet jij dan of ze echt gelukkig zijn? Misschien zijn ze wel heel ongelukkig, maar willen ze de verwachtingen van anderen hoog houden. Zo zie je maar dat je nooit aan de buitenkant van iemand kan zien hoe zijn of haar leven er aan de binnenkant uitziet. En je eigenlijk nooit een oordeel klaar mag hebben. Lastig he? Voor mij ook hoor. Het lijkt wel alsof het erin gebakken zit. Een soort van vastgeroest. Maar hoe krijg je dat dan weer weg? Ik denk dat dat stap voor stap moet gebeuren. Een gewoonte blijft een gewoonte totdat je deze vervangt door een andere gewoonte. Simpel toch?

Ja, ga er maar aan staan. Wat zou jouw eerste nieuwe gewoonte zijn om te zorgen dat je minder snel een vooroordeel of oordeel over iemand hebt? Voor mij zou een nieuwe gewoonte zijn het gesprek aan te gaan met iemand. Ook al is dat soms lastig. Je moet jezelf dan soms heel kwetsbaar opstellen en dat durft niet iedereen. Ik ben toch sterk? Ik huil nooit, er gebeurt nooit iets ingewikkelds of vervelends in mijn leven. Op mijn werk gaat alles 100%, ja en ook in mijn privéleven. Kwetsbaar opstellen? Waarom zou ik?

Dat moet iedereen voor zichzelf beantwoorden. Ik zeg altijd ‘Kies je weg & baan hem vrij’.

Ik weet in ieder geval dat ik tenminste één vooroordeel uit de wereld heb geholpen. Die over alleenstaande moeders. Weinig tijd, omdat je het gevoel hebt dat je alleen maar aan het overleven bent? Ja, maar waar een wil is, is zeker een weg. Laten we dat eerst maar goed in onze hoofddoek knopen. Haha, zijn jullie nog bij de les? In je oren knopen en de knoop die leg je voor nu niet in je zakdoek maar in je hoofddoek, zodat je deze les niet meer kunt vergeten.

Je kunt wat je denkt dat je kunt. Ik ben ook nog onderweg, maar ik zie mijn einddoel al voor me liggen. En de weg er naartoe is niet altijd even gemakkelijk. Maar als je dat weet, heb je al een hele stap gezet. Sta stil of ga zitten, neem een moment voor jezelf en laat deze blog even tot je doordringen. Welk deel uit deze blog zou jij in positieve zin in jouw leven kunnen toepassen?

Iemand zag mij met een hoofddoek en had er direct een beeld bij.

Nee, ik ben geen moslima. Ik ben Diana Ritfeld, vrouw, moeder, levensreiziger en ondernemer. Ik houd van lachen, kan niet tegen onrecht en vind respect hebben voor elkaar heel belangrijk. Waar ik kan zal ik een ander helpen. Mijn passie is vrouwen in hun kracht zetten door het dragen van een hoofddoek. En wie ben jij?

Wat je aan de buitenkant ziet hoeft dus niet de waarheid te zijn, voor zover je eigenlijk over dè waarheid kunt spreken. Ik denk dat de waarheid vaak ook in het midden ligt.

Wat denk jij?